Van oudsher worden hier glas-in-loodramen gemaakt. Dat komt omdat het licht in onze contreien heel goed is. Er zit een bepaalde blauwheid in ons licht. Het is niet voor niets dat hier ook zoveel schilders rondliepen.
In de gotiek waren grote glasramen nog niet mogelijk. Vandaar dat men verschillende stukken glas in een loodstructuur zette. Zo ontstonden de glas-in-loodramen.
Vroeger werden de meeste ramen gebrandschilderd. Dat was omdat men Bijbelse verhalen op de glasramen schilderde opdat ook ongeletterde mensen de verhalen meekregen. Vanaf de art nouveau zien we steeds minder glasramen met brandschilderwerk. Er zijn wel heel veel nieuwe technieken voor glasbewerking bijgekomen: fusen, slumpen, zandstralen, zeefdrukken en appliqué bijvoorbeeld.
Het is een kleine wereld. Er zijn veel hobbyisten, maar weinig goede moderne ontwerpers. Het atelier Mestdagh, eerst in Gent, nu in Merelbeke, is een heel bekend ambachtelijk familie-atelier. Daar loop ik stage en leer ik ook de praktische kanten van het werk zoals ramen plaatsen en uitkappen om te restaureren. Verder zijn er in Brussel een paar kleinere ateliers en enkele zelfstandigen actief.
Licht verbindt alles.
Licht is het materiaal dat mij het meest fascineert.
Ik noem het materiaal want ik werk ermee als materiaal. Omdat het niet tastbaar is, gebruik ik glas, hout en lood om mijn werken vorm te geven, maar hetgeen waar ik telkens bij terugkom, is het licht zelf. Hoe valt het licht in de ruimte? Welke schaduwen geven het glas? Hoe verandert het gedurende de dag?
Licht verbindt alles. We zien wat we zien dankzij het licht. Ik denk dat we nooit volledig kunnen bevatten wat licht inhoudt. Het voelt aan als iets eeuwigs. Tegelijkertijd is het ook iets tijdelijks want het verandert de hele tijd. Juist die ongrijpbaarheid geeft een heel bijzondere schoonheid. Ik ben enorm dankbaar om daar mee te mogen werken.
Het is belangrijk om verbindingen te kunnen zien. We werken allemaal samen aan hetzelfde, we geven samen de wereld waarin we leven vorm. Soms is het moeilijk te zien hoe we verbonden zijn. Soms is het verschil dat we maken niet zo duidelijk of is het anders dan we verwacht hadden. Maar toch, wij zijn deel van de wereld en vormen een organisch systeem. Alles wat je doet, heeft invloed.
Je hebt veel geduld nodig voor dit werk. Er gaat soms honderd uur werk in een creatie zitten. Maar dat vind ik niet erg. Ik werk graag met mijn handen. Dat geeft tijd om een dialoog te laten ontstaan tussen mijn handen, mijn hoofd en mijn hart. En zo ontstaat er weer een idee voor een nieuw werk. Voor mij gaat elk werk in elkaar over. Het volgende raam is weer een deel van het proces, een stukje uit mijn leven.
Het is belangrijk dat bepaalde ramen gemaakt worden en dat er ramen voor bepaalde specifieke plekken gemaakt worden. Ik geloof dat glas-in-lood enorm waardevol kan zijn in combinatie met hedendaagse architectuur. Naast het kunstenaarschap heb ik een deeltijdse baan, dat is op dit moment belangrijk omdat het me de onafhankelijkheid geeft te maken wat ik voel dat ik moet maken. En niet alles moet aannemen om te kunnen leven. Ik wil tijd en ruimte hebben om mezelf te ontwikkelen en de dingen te maken die ik echt graag wil maken. Ik zie toekomst voor dit ambacht, maar vooral heel veel potentieel.
Interview: Marieke van Rijn
We hebben dit verhaal opgenomen in het kader van het project 'Schatten van Mensen' in 2014.
