Brusselse Wafels, Om te backen dicke wafelen

De Brusselse wafel is bekend van Japan tot Amerika. Maar vanwaar die roem? En is er een verschil met die andere wafels: de Vlaamse en de Luikse? Dat blijven mysteries. We smullen er met veel plezier van maar zijn geschiedenis is bitter weinig gekend.

"Waarom schrijven we er niet gewoon een boek over?", dachten we. We klopten aan bij de Academie voor Streekgebonden Gastronomie. Uiteraard nam de vereniging die uitdaging aan. Oude kookboeken en archieven, bibliotheken en musea werden doorploegd, verhalen uit de bakkers- en kermiswereld werden genoteerd. En uit al dat materiaal ontstond een even uniek als origineel boek.

Is het boek dan een opsomming van oude recepten en vroeger-was-het-beter-verhalen? Verre van. Aan de hand van iconografisch materiaal schetst het boek een beeld van de eerste 'dicke waefelen' in onze contreien. Je leest wie wanneer voor het eerst de term 'Brusselse wafel' gebruikte. Je vindt er de eerste recepten van de Brusselse wafel en hoe het recept evolueerde.
Ook op andere vragen vind je een antwoord. Waar werden in de 18de en 19de eeuw wafels gegeten? Waarom eindigt een stripalbum van Nero altijd met een wafelenbak? Of, met welk wafelijzer bak je het best een Brusselse Wafel? Uiteraard ontbreekt de belangrijkste vraag: "Waar kan je tegenwoordig nog verse Brusselse wafels eten?"

Brusselse Wafels - Om te backen dicke wafelen is een initiatief van de Erfgoedcel Brussel in samenwerking met de Academie voor Streekgebonden Gastronomie.