Er bestaat een hardnekkig misverstand. Als we de dingen sneller doen, dan houden we meer tijd over voor onszelf. Toch blijkt het tegendeel het geval te zijn. Als we de dingen sneller doen, dan doen we meer, en houden we gewoon evenveel tijd over voor onszelf. Met dat verschil dat we meer gestresseerd zijn.
In de stad is dat heel confronterend. Bewoners, bezoekers en kantoormedewerkers lopen als dolgedraaide kippen van hot naar her.
Steeds meer mensen komen tot het inzicht dat er maar één oplossing is: een stapje opzij zetten, af en toe bewust niets doen en de ruimte gunnen aan het onverwachte.
Dat kan door onze eigen houding te wijzigen. Maar het kan ook door een herinrichting van de publieke ruimte, die op haar beurt impulsen geeft die onze gedragingen beïnvloeden.
‘Gestolde tijd’ levert een reeks Brusselse reflecties en een uitgeschreven fietsparcours om deze nieuwe benadering ook meteen in de praktijk te brengen.