Orde van de Kuulkappers

Het was rond 1550 dat de gemeente Sint Gillis de groenteteelt ontwikkelde en dan vooral de kool. Rond die tijd kende het nabijgelegen Brussel een explosieve bevolkingsgroei zodat het meer dan noodzakelijk was om voldoende voeding te kweken. Maar ondanks alle inspanningen van de boeren, lukte het nog niet om voldoende groenten te produceren voor Brussel. Na ettelijke teeltexperimenten en nog meer mislukkingen zouden ze rond 1650 de zogenaamde spruiten verkrijgen. De kleine spruitjes betekenden dé oplossing om op intensieve wijze kolen te kweken. Spruitjes, beter bekend als de 'Sprôtches of Sprotjes', verzekerden de toekomst van de tuinders van Sint-Gillis, die in de 19de eeuw de teelt zag floreren. Het was pas in de vroege twintigste eeuw dat het laatste veld spruiten in Sint-Gillis verdween. Ondertussen hadden de bewoners al lang de bijnaam 'Kuul Kappers' of 'Kool cutters' gekregen.

Om het cultureel erfgoed van deze 'Kuul Kappers' te vrijwaren en oude tradities te bewaren, stichtten hun geestelijke afstammelingen de Orde van Kuulkappers.