Cultureel erfgoed
Cultureel erfgoed is een verzamelnaam voor wat we uit het verleden hebben overgeërfd, waar we waarde aan hechten, waar we betekenis aan geven en wat we willen behouden en doorgeven aan toekomstige generaties. Binnen cultureel erfgoed maken we een onderscheid tussen roerend erfgoed en immaterieel erfgoed.
Roerend erfgoed
Roerend erfgoed is materieel en tastbaar. Het is verplaatsbaar en dus ‘roerend’. Denk aan archieven, boeken, foto’s en audiovisuele documenten, kunst- en gebruiksvoorwerpen (artefacten), machines, natuurhistorische specimens ... Je vindt dit erfgoed in musea, archieven, erfgoedbibliotheken en bij erfgoedverenigingen, maar ook in kerken, bedrijven, scholen, theaters en bij mensen thuis.
Immaterieel erfgoed
Immaterieel erfgoed zijn gewoonten, kennis en praktijken van vroeger die vandaag actief beoefend worden en die we willen doorgeven aan volgende generaties. Dat is een dynamisch proces: dit erfgoed verandert en evolueert met de tijd.
Het kan variëren van ambachten en vaardigheden, zoals het maken van traditionele kleding of meubels, tot sociale praktijken zoals feesten en rituelen. Het zit in hoe we spelen en verhalen vertellen en in artistieke uitingen zoals muziek en dans.
Immaterieel erfgoed omvat dus alle niet-tastbare aspecten van ons cultureel erfgoed die een belangrijke rol spelen in de identiteit en het welzijn van een gemeenschap. Het zit in de hoofden en de handen van mensen.
Onroerend erfgoed
Het onroerend erfgoed is het archeologisch, bouwkundig (monumenten) en landschappelijk erfgoed. Het onroerend-erfgoedbeleid is een gewestbevoegdheid die in Brussel wordt uitgevoerd door Urban.
